Op de passar krioelde het van jonge TNI soldaten. Met veel branie en zwaar bewapend hangen zij wat rond. Echt onvriendelijk zijn zij niet. Toch voel ik mij onbehaaglijk, ik ben de enige Hollandse soldaat in een omtrek van tweehonderd kilometer. Die TNI jongens hebben de modernste automatische wapens om hun nek hangen. Thompson .45-inch machinepistolen. De bijnaam was 'Tommyguns' en ze zijn geleverd door onze geallieerde 'bondgenoot' Amerika. Ik geneer mij voor m'n 1914 Lee-Enfield (ik durfde hem toch niet in de wagen achter te laten) en ik besef temeer dat ik nog steeds deel uitmaak van een tweedehands armoe-leger.
Een ding hebben zij niet! Een gloednieuwe Dodge Powerwagon. Een schrale troost, als ik de wagen heb ingereden moet ik hem alsnog inleveren bij de TNI.
Ik snuffel nog wat rond op de gezellige passar en van m'n laatste roepia's koop ik een kilo zwarte peperkorrels. Voor m'n moeder. In Holland is bitter gebrek aan peper, heb ik ooit gehoord. (Ik wist niet dat een gemiddeld gezin 10 jaar met een kilo peper doet.)
Enkele maanden later, terug in Holland, bleek dat moeder geen pepermolen had. De peperkorrels heeft zij toen maar met de handkoffiemolen gemalen. Vader heeft daarna nog maanden lang geklaagd over de scherpe nasmaak van de koffie.
Dodge Power Wagon is de civiele uitvoering van de Dodge Weapon Carrier en tevens de eerste naoorlogse terreinwagen.
