Op het s.s.Zuiderkruis hadden wij nog de Dienst Welfare maar sinds onze ontscheping hebben wij de NIWIN. "Nationale Inspanning Welzijnsverzorging INdië". Dank zij de NIWIN beschikken wij over schaakspelen, boeken en sportbenodigdheden. Deze onvolprezen organisatie verzorgt ook het optreden van Hollandse artiesten. The Millers met Pia Beck, de Kilima Hawaïans en velen andere gezelschappen maken een tournee langs de steden. Sommige dapperen treden zelfs op voor de jongens op de buitenposten.
Vanavond zijn Willy Vervoort en Tony Bouchier bij ons te gast. Leuk voor de jongens, pech voor mij, ik moet wachtlopen. Terwijl ik wat rondsjouw - in gezelschap van Lee Enfield - hoor ik flarden van muziek uit de cantine komen.Willy zingt zijn succesnummers zoals "Cheerio", "Daar zijn de appeltjes van oranje weer" en "Eens zal de Betuwe in bloei weer staan". Het sterke geruis van de kali overstemt soms de Hollandse tophits. In de kampong, aan de overkant van de kali zie ik het flauwe oplichten van olielampen en houtskoolvuurtjes. Ik denk dat het daar gezellig is.
Ik bevind mij in het niemandsland tussen twee culturen. Het is heel onwezenlijk en waan mij op een vreemde planeet. Ik ben alleen. Ook de honderden vuurvliegen die mij omringen kunnen mijn eenzaamheid niet oplossen. Opeens lijkt alles te glinsteren, toch geen tranen hoop ik.
.png)
Ik moet wel hevig slikken en ik verlang verschrikkelijk naar huis. Ik wil terug naar m'n eigen kampong in de Haarlemmermeerpolder, terug naar Nieuw-Vennep.
