Vandaag hebben wij op zwijnen gejaagd. Gerrit Groenewoud en ik hadden al enige dagen het voornemen om onze kameraden te verrassen met een wild zwijntje. Met v.d.Linden, onze kok hadden wij alle problemen van het bereiden van groot wild al door-genomen. De brave man zag geen bezwaren en het leek hem een goed idee om zo het eentonige menu van gedroogde aardappelen, blikgroente en gedroogd eipoeder te doorbreken. Vroeg in de ochtend, bij laag water, trokken wij de vloedbossen in . Er was van alles te zien, je kwam ogen te kort. Maar wat wij ook zagen, geen wild zwijn. Wel zagen wij langs de oever van een zijkali plotseling twee inlanders. Zij hielden zich verdacht op, vonden wij. Wij sommeerden in het Maleis "Berhenti!!" (halt) waarop zij onmiddelijk hard wegliepen.
Zij verstonden geen goed Maleis denk ik. Wij losten enige schoten in de lucht, maar dat remde hen niet af, integendeel, zij versnelden hun pas en verdwenen in het oerwoud. Vreemd, want wij wilden alleen maar een praatje maken. Wij zetten na dit voorval onze jacht voort, maar de wilde zwijnen waren ons te slim af. Na nog enkele uren rondtobben in de modder hielden wij het voor gezien. Mismoedig, met lege handen en met lood in de schoenen aanvaardden wij de terugtocht naar Soeng-Sang. Bij thuiskomst werden wij met hoongelach verwelkomd. Een van de jongens had zelfs de euvele moed, om achter onze rug, knorrende geluiden te maken.
