Nadat alle kisten, bedekt met een rood wit blauwe vlag, voorzichtig in het graf waren gelegd, schoot een vuurpeloton onder commando van sergeant Piet Hardijzer een eresaluut af. Toen het salvo van het peloton was verstorven sprak luitenant Dixhoorn een kort woord van afscheid. Mede namens de commandanten van de gesneuvelden, die op dit aangrijpende ogenblik niet aanwezig konden zijn. Na een kort moment van stilte sprak sold. 1e klas Age Seinstra uit Katwijk een gebed uit in de algemeen protestantse stijl, soldaat 1e klas A.Duivenstein sprak een gebed vanuit het Katholieke geloof. Vervolgens werden de geweren voor de laatste maal gepresenteerd en het graf gesloten. Het was een sobere doch plechtige begrafenis. De sfeer was somber en iedereen zat met zijn eigen gedachten. De gevoelens van de jongens varieerden van verdriet tot wraaklust en van machteloosheid tot diepe haat jegens de moordenaars. Wij hebben zeven jongens verloren.
Drie jongens worden nog vermist. Piet Roda, Jan Kok en Jan Kloppenburg.
