Deze wagens waren berucht om hun straffe vering terwijl schokbrekers ontbraken. Op de slechte wegen bij ons was het rijden met deze na-oorlogse fraai ogende wagens een kwelling, het leken wel wilde paarden en ze waren dan ook moeilijk op de weg te houden. De chauffeurs droegen daarom van motorordonansen geleende motorgordels. Deze lederen korsetten waren wel adembenemend maar hielden je wandelende nieren tenminste op hun plaats. Door het broeiende effect van de gordels kregen de meeste chauffeurs helaas gruwelijke ringworm op hun buik.
Leen moest de schade aan de Ford, 150 gulden, uit eigen zak aan het bataljon terug betalen. De kameraden van de brave Katwijker lieten hem niet vallen en hielpen hem uit de brand, wij gingen met de pet rond en met zijn allen hebben wij het geld “gelapt”.
Van Wettelijke Aansprakelijkheid en Allrisks hadden wij nog nooit gehoord, wij zouden deze woorden toen nauwelijks hebben kunnen spellen en als de APK eerder was uitgevonden had het grootste deel van ons wagenpark geen meter meer mogen rijden.
