Ook in waterbouwkunde was deze burgemeester geniaal: De Gijsberta 2, het beurtschip van het expeditiebedrijf Pannekoek kon nauwelijks onder de brug over de Kerksloot door. Na klachten van de beurtschipper adviseerde burgemeester Kastelijn de sloot onder de brug uit te diepen. Het waterpeil zou dan terplekke vanzelf zakken verklaarde hij na ampele berekeningen Tijdens de Tweede Wereldoorlog regeerde in Aalsmeer de N.S.B.burgemeester Kolb.
Over deze schertsfiguur kunnen wij kort zijn. Direct na de oorlog kregen zij Peereboom Voller. Een oud spreekwoord zegt: “Ieder dorp krijgt nu de burgemeester die het verdient”. Prins Bernhard en Albert Plesman bezochten regelmatig het revalidatiecentum in Doorn. Zij namen het op voor de oorlogsgewonden en deden hun best om geschikt werk voor onze vernielde kameraden te vinden. Joop vroeg Plesman of hij een oplossing voor hem wist, met een prothese is het nu eenmaal moeilijk tuinieren. Binnen veertien dagen werd Joop portier bij de KLM, dit heeft hij 15 jaar lang gedaan. Daarna werd hij, 20 jaar lang, magazijnmeester bij dezelfde baas.
Joop, die intussen was getrouwd, kreeg van Sociale Zaken Aalsmeer een voorschot op zijn invalidenpensioen. Bij Defensie had men geen haast hem het wettelijk verplichte pensioen uit te keren. (Bij Defensie heeft men nooit haast, tenzij je een uitrustingstuk hebt verloren, dan wordt er direct met je afgerekend.) Toen het geld uiteindelijk binnen kwam moest Joop het onmiddellijk inleveren bij de gemeentekas. Uiteraard. Joop kreeg daarna nog wel een belastingaanslag over dit bedrag, de belastingdienst vond zijn inkomen opeens zo verdacht hoog. De verbinding met het openbaar vervoer tussen Aalsmeer en Schiphol was niet gunstig te noemen. Joop kreeg van de Defensie daarom een fiets, een aangepaste fiets. Met één been trappen en dan ook nog de eeuwige westenwind uit de Haarlemmermeerpolder tegen, dat kon je een mens niet aandoen. Na herhaalde verzoeken kreeg onze Joop toen een brommer van Defensie, een Mobilette.
Helaas kon je dit geen familievoertuig noemen . Na verloop van tijd heeft Defensie, in een vlaag van spilzucht, een scooter met zijspan ter beschikking gesteld. Joop’s vrouw achter op de buddysit en zijn zoontje in het zijspan. Toen Joop wat ouder werd kwam er een DAF, het fameuze autootje met jarretelle-aandrijving. Daarna ging Defensie moeilijk doen en om van het gezeur af te zijn kocht Joop van zijn moeizaam gespaarde centjes zelf maar een automobiel.
In 1992 werden Joop en zijn vrouw uitgenodigd om naar het raadhuis van Aalsmeer te komen. Burgemeester Hof Scholte reikte hem bij deze gelegenheid het Draaginsigne Oorlogsgewonden uit. Het komt Joop toe. Toch heeft hij meer verdiend vind ik. Door zijn dapper optreden als Brenschutter heeft hij meerdere malen zijn kameraden van de ondergang gered. Dat is een Bronzen Kruis waard dunkt mij. Helaas krijgen Brenschutters deze onderscheiding meestal pas na hun sneuvelen. Postuum.
Joop is nu intussen een halve eeuw in de slag met allerlei onwillige instanties en de befaamde “duizend gulden” krijgt hij ook niet. Hij baalt van 50 jaar beknibbelen en bevoogding. Rechtstreeks contact met de instanties wil hij niet meer, zijn zoon regelt nu zijn zaken. Met één ding ligt Joop echter voor op ons, hij heeft een eigen parkeerplaats! Op het bijbehorende bord staat: Invalide parkeerplaats HD-FV-91.
Niemand kan hem dat afnemen.
Brenschutter Joop Winters is gepensioneerd en woont nu in een seniorenbungalow in Aalsmeer
Reserve-luitenant Poelen werd na terugkeer in Holland beroepsofficier. Hij is opgeklommen tot luitenant-kolonel en ging daarna met pensioen.
Sergeant majoor Nienhuis werd na aankomst in Holland in rang teruggezet tot sergeant en werd ook beroeps-militair. Hij is nu adjudant b.d.
Groot majoor Smid, de commandant van de vierde compagnie, heeft tot verdriet van Joop nooit enige belangstelling of medeleven getoond.
Luitenant P.S. wil geen contact met 5-8-RI.
